در هفته ی گذشته عکس هایی از بندیکت کامبربچ در Letters Live که اجرای زنده ی نامه های جالب/آموزنده/طنزآمیز/تاریخیه پخش شد. قبلا بندیکت مشابه این برنامه رو در فستیوال هِی با لویس بریلی (بازیگر نقش مالی هوپر) اجرا کرده بود. جالب هم هست که بدونید که شرکت تولیدی که بندیکت سه سال پیش با دوستانش ثبت کرد یکی از حامیان اصلی این برنامه است. حضار اجازه ی فیلم برداری در این اجراها رو ندارند اما خود سایت Letters Live یک تیکه از اجرای یک پناهجوی سوری که نامه ی نوشته شده یک پناهجو دیگه رو می خونه رو گذاشتند. با اینکه نزدیک عیده و دوست داریم پست های مناسب حال و هوای این روزها بگذاریم اگر مایل هستید می تونید ترجمه ی متن نامه رو در ادامه ی مطلب می تونید بخونید و ویدیوش رو هم ببینید.
مردم عزیز اروپا،
کودکان، زنان، پدران و برادران تنها می خواهند زندگی کنند.
الان که از خانه ها و کشورهایشان می گریزند، آنها را پناهجو می خوانید. آنها در اروپا تحقیر می شوند.
کودکان، به جای نقاشی خاطرات شیرین بچگی مشغول کشیدن سرمای زمستان، کمبود آب و غذا، بیماری و ایستادن در صف های طولانی هستند.
این اتفاق مایه شرم تاریخ قرن 21 خواهد شد.
در مرکز اروپا، شهرهایی با جمعیت 7-8 هزار نفر برای پناهجویان با شب های سرد و خطرناک، بی قانون و روزهای بی امید خسته کننده و همراه با گرسنگی ساخته شده اند.
مرگ در یک قدمی پناهجویان است
گاهی وقت ها از طریق خیریه ها و مردمی با قلب هایی از طلا غذا آورده می شود اما متاسفانه کافی نیست. خوابیدن در چادرها در حالی لرزیدن از سرما و کابوس های خانه های به آتش کشیده شده. ترس از تندروهای رادیکال و جنگ و گاز اشک آور که پلیس در محل ها و چادر های اردوگاه ها پرت می کنند.
مردم مهربان اروپا و انگلیس،
باور نمی کنم که در قلب اروپا، مرکز تکنولوژی و تمدن، از وجود چنین محلی خبر ندارید.
تاریخ همه ی ما را به خاطر کارهایمان قضاوت خواهد کرد. این قضیه قلب تاریخ و انسانیت را خدشه دار خواهد کرد و هرگز پاک نخواهد شد.
مردم عزیز انگلیس و فرانسه،
لطفا درهایتان را به روی ما پناهجویان باز کنید و نجاتمان دهید.
ما تروریست نیستیم. ما سرباز نیستیم. ما سیاستمدار نیستیم.
فقط می خواهم زندگی کنم. مرگ در این جنگل جهنم وار امید مرا همانند سایه دنبال می کند.
لطفا قلب ها و مرزهایتان را به روی ما باز کنید و به جنگ تمامی دهید.
حسین